Ir al contenido principal

Croquetas de mexillóns

Ir á receita en castelán

A semana pasada fixen croquetas de mexillóns, case con toda seguridade son das que máis me gustan.
Cando tomo unha croqueta, gústame que sexa moi cremosa a bechamel e que sexan de un so elemento. É dicir, si son de xamón, de queixo, de bonito, de mexillóns, etc, sexan soamente de eso. A inclusión de moitos elementos non as vai a facer mas saborosas, evidentemente opinión persoal.
Eu teño, para facer croquetas, como medida dende hai bastante tempo a seguinte proporción: 1x100x100. Quero dicir que para un litro de leite, 100 grs de manteiga e 100 grs de fariña. Se levasen líquido alleo ó leite, descontarase desta a cantidade empregada.
Despois destas premisas imos a precisar:

170 grs de mexillóns
425 ml de leite enteira
75 ml de auga da cocción dos mexillóns
50 grs de manteiga
50 grs de fariña
1/2 cebola ou unha pequena
Sal
Pementa branca
Noz moscada

Evidentemente coma primeiro paso temos que cocer os mexillóns e reservar parte da auga de cocción. Picamos os mexillóns e reservamos.
Picamos mui miúda a cebola e pochamos nunha cullerada de aceite. Escoamos do aceite e reservamos.
Nunha cazola poñemos a manteiga e no momento que está totalmente líquida incorporamos a fariña de golpe. Remexemos de seguido para que se integren ben e facemos un par de minutos, tomará unha lixeira cor marrón clara. Que se coza ben a fariña neste proceso do roux, vai a ir que as nosas croquetas non teñan ese desagradable sabor a fariña.
Apartamos do lume mentres quentamos a leite (penso que deixar arrefriar un pouco o roux, evita a formación de grumos). No momento que a leite está quente, volvemos a arrimar ó lume o roux e imos incorporando a leite os poucos, sen deixar de remexer ate incorporala toda.
Salgamos, engadimos unha pizca de pementa branca e outra de noz moscada. Se esta última pode ser recen relada moito mellor.
Seguimos remexendo e incorporamos a cebola pochada e os mexillóns picados, seguiremos remexendo.
Unha sinal de que a bechamel está no seu punto, é cando ó remexer se separa perfectamente das paredes e do fondo do cazo.
Botamos a mestura nunha bandexa axeitada e tapamos rapidamente con film transparente, co fin de que non nos collan costra. Levamos ó frío e deixamos que colla corpo para usar ó día seguinte.
Chegado o momento de facelas, collemos porcións de masa (ben cas mans ou con dúas culleres) e imos dándolle forma.
Pasamos por fariña sacudindo a sobrante, por ovo e por pan relado (aconsello usar de grao groso, danlle mais crocante).
Chegados a este punto pasamos a fritilas. Eu non as fago en lume arrebatado, prefiro un pouco mais baixo e que vaian collendo cor pouco a pouco.
Se fixéstedes moita masa, unha vez rebozadas é o momento de envasar ó vacío as sobrantes e deixalas a conxelar para outra ocasión.
Ides ter unhas croquetas que vos van a dar moito xogo e que lle van a gustar a todos os da casa.

Nota: Como me interesan os vosos comentarios e me gustaría responder directamente, vos agradecería que os comentarios ou consultas as fagades por un destes dous camiños:
No correo:     olivarela@hotmail.es