Pois ben, onte 21 de xullo, os veciños de Queiroás da Igrexa fixeron o primeiro acto (manual), para que o pan poida chegar as nosas mesas: a seitura.
Esta práctica queda case que desaparecida a finais dos 60 e comenzos dos 70, ca aparición das primeiras máquinas segadoras.
Neste caso os veciños por razón de vecindade, proceden a sega do trigo.
Segundo lin nun refrán a seitura ven a ser un día soleado contra o Santiago.
"Polo San Xoán sécalle unha raíz ó pan, polo San Pedro sécalle a do medio e polo Santiago fouciños ó agro".
Pois así pasou a mañá, as 10,30 comenzaron os segadores e segadora en ringleira, e detrás os atadores. Contra as 12 e xa rematada a faena, compartiron un almorzo colectivo.
Falando con algún home dos que alí estaban, que xa fora a segar a Castela con 10 anos, e escoitando o que me contaba, Rosalía de Castro quedouse corta, na súa poesía, nas apreciacións dos casteláns, pero isto e tempo pasado, máis non por iso hai que esquecelo.
Para a semana teremos a malla, pero iso xa volo contarei.